Ebubekir Hocamızın Ölümü Üzerine
Hayat kısa arkadaşlar. Hangimizin ne zaman ne olacağı belli
değil. Bugün okulumuzdan Ebubekir hocamızı kaybettik. Beyin kanamasından öldü. Daha
bu Cuma günü gördüğüm gayet sağlıklı ve genç adam öldü. Bir anda. Allah rahmet
eylesin, mekanı cennet olsun, iyi bilirdik, severdik. Garip geliyor tabi ilk
başta insana. Diyor ki insan kendi kendine: yarında benim ölmeyeceğim ne belli?
İnancımıza göre diğer tarafta sonsuz bir hayat bizi bekliyor. Bu dünyada
yaşadığımız 40-50 sene çok basit bir rakam. Büyüklerin de dediği gibi göz açıp
kapayıncaya kadar geçiyor. Yaşadığımız
şu kısa ömrü faydasız işlerle harcamayalım. Yarın ölecekmiş gibi bugünden bütün
işlerimizi halledelim, sevdiklerinize onları sevdiğinizi söyleyin. Bu hayat,
barışmak isteyen iki arkadaşın küs kalmasına yetemeyecek kadar kısa. Ölüm
konusunda kendimi anlatabilecek kadar gelişmedim daha. Fakat şu kadarını
söyleyeyim, ölen insan sadece siz de ölene kadar yanınızda olmayacak. Ölüm dün
de vardı bugünde var yarın da olacak. Sadece yakınlarınız ölünce aklınıza gelen
ölümün sizi derinden etkilemesine izin vermeyin. Bize de sıra gelecek. Siz yolunuza
bakın kardeşlerim. Yazıyı daha uzatmak istemiyorum, ölüm gibi anlık bir olay
için çok uzun yazmaya gerek yok.
Dikkat:
- Ölmemek uğruna yaşıyoruz. (Size ölümü vaaz edenlerden uzak durun dostlarım)
- Ölen insan sadece siz ölene kadar yanınızda olmayacak.
